Dwa tygodnie po Wielkanocy, w sobotę 13 kwietnia 2024 roku wyruszyliśmy pod opieką pani Marty Przewor i ks. Wojciecha Mazurka na pierwszą t tym roku pielgrzymkę Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Trasa nie była daleka, ale bogata w atrakcje, zarówno o charakterze religijnym, jak i świeckim.
W pierwszym miejscu nawiedzenia, w Sanktuarium Św Józefa Sebastiana Pelczara, Biskupa w Korczynie przyjął nas wikary, pod nieobecność chorego proboszcza. Zapoznał nas z historią parafii, po czym uczestniczyliśmy w najważniejszym punkcie pielgrzymki – Mszy Świętej, którą sprawował ks. Wojciech. Mogliśmy też ucałować relikwie Świętego. Uzupełnieniem atrakcji Korczyny była możliwość zakupu i degustacji czekolady w Pijalni Czekolady M. Pelczar Chocolatier, zlokalizowanej w niewielkiej odległości od świątyni. Następnie udaliśmy się na krótki spacer do Rezerwatu Prządki i nawiedziliśmy niewielki kościółek p. w. Św Józefa Sebastiana Pelczara u podnóża ruin zamku w Odrzykoniu.
Stamtąd udaliśmy się w kierunku Wysokiej Strzyżowskiej, gdzie już oczekiwał na nas z poczęstunkiem gościnny proboszcz, a zarazem diecezjalny asystent Stowarzyszenia Rodzin Katolickich – ksiądz Marian Raźnikiewicz. Opowiedział on nam barwnie o swej posłudze w parafii i renowacji kościoła Św Józefa, a następnie zaprosił jeszcze do kościółka filialnego, dawnej cerkwi greckokatolickiej w Oparówce. Wszystkie te cztery świątynie, ich historia i wygląd, zostaną dokładniej opisane za miesiąc.
Z Oparówki droga powiodła nas „w odwiedziny” do dawnego gorlickiego wikarego, ks. dr. Jana Wolaka, proboszcza kolegiaty Niepokalanego Poczęcia NMP i Bożego Ciała w Strzyżowie. Ksiądz przyjął nas bardzo życzliwie i zapoznał z historią oraz architekturą tej zabytkowej świątyni.
Jak głoszą legendy, początki Strzyżowa sięgają IX wieku, czasów plemienia Wiślan. Pierwsza lokacja miasta nastąpiła w II połowie XIV stulecia. Wieki XV – XVII były czasem świetności miasta, o czym świadczyły m.in. 2 rynki i 3 kościoły. Pierwszy, gotycki, modrzewiowy kościół Św Katarzyny powstał w XIII wieku z inicjatywy księcia Bolesława Wstydliwego.
Wznoszenie obecnej świątyni rozpoczęto w 1401 r, a konsekrowano ją w 1494 r. W latach 1550-1566 była zborem protestanckim, rekonsekrowana w 1611 roku pod wezwaniem Bożego Ciała. Po zniszczeniach spowodowanych najazdem wojsk Rakoczego (1657 r) odbudowano kościół, nadając wnętrzu styl barokowy. Jest to budowla z kamienia łupanego, gotycka, trójnawowa, z wydłużonym prezbiterium. W głównym ołtarzu z XVIII w. znajduje się piękny, drewniany krucyfiks, dar papieża Urbana VIII. U jego stóp stoją dwie figury: Św Jana Apostoła i Św Kazimierza. Warto zwrócić uwagę na drewniane stalle. Po prawej stronie przed prezbiterium usytuowany jest ołtarz z łaskami słynącym obrazem MB Strzyżowskiej. Maryja w postawie stojącej, odziana w „jakby kimono” stoi na półksiężycu depcząc smoka, nad Jej głową aureola z gwiazd dwunastu, napis po łacinie: „Jestem Niepokalane Poczęcie” i Duch Św w postaci gołębicy. W tle – przedstawione graficznie niektóre wezwania z Litanii Loretańskiej. 15 sierpnia 1769 odbyła się przed tym obrazem przysięga Konfederatów Barskich w obecności Kazimierza Pułaskiego. Obraz ten został zamieszczony na sztandarze Konfederatów. We wnętrzu warto również zwrócić uwagę na siedemnastowieczne ołtarze boczne: z obrazem Objawienia Serca Pana Jezusa Św Małgorzacie Marii Alacoque, z figurą MB z Dzieciątkiem, z obrazami: Świętej Rodziny, Św Andrzeja Boboli, Św Anny z małą Maryją. W pobliżu chóru na ścianach są też dwa stare obrazy świętych: Wojciecha i Stanisława. Gdy spojrzymy w górę, ujrzymy strop gwiaździsty jak niebo, a na nim m.in. Maryję koronowaną na Królową Nieba i Ziemi, Trójcę Św, Zmartwychwstałego Pana. W zakrystii mamy sklepienie gotyckie z końca XV wieku. Obok kościoła znajduje się stojąca osobno gotycka dzwonnica. Obecnie mieści ona dzwony Maryja i Maksymilian, ufundowane po II wojnie światowej. Warto jeszcze wspomnieć, że w latach 1939 – 1940 administratorem parafii był bł ks. Władysław Findysz. W 2006 roku biskup rzeszowski Kazimierz Górny nadał świątyni tytuł kolegiaty oraz powołał Kapitułę Kolegiacką w Strzyżowie.
Po obiedzie skierowaliśmy się do ostatniego punktu programu, do nieodległej Stępiny, aby zwiedzić obiekt zupełnie nie związany z budownictwem sakralnym: kolejowy tunel schronowy, długi na niemal 400 metrów, zbudowany przez niemieckich okupantów w latach 1940 – 1941, w którym w 1941 roku spotkali się Hitler z Mussolinim.
Po tej małej dawce historii bliższej nam czasowo szczęśliwie powróciliśmy do Gorlic. EA
