Msza święta przy KRZYŻU NA BLICHU

Corocznie pod koniec maja (na zakończenie nabożeństw majowych) sprawowana jest Msza święta przy KRZYŻU NA BLICHU, wówczas wiosenny pejzaż pozwala jeszcze mocniej przeżywać piękno liturgii. Ze względu na deszczową pogodę w tym roku Msza święta nie odbyła się w miesiącu maju. Natomiast 1 czerwca przy pięknej aurze zgromadziliśmy się na Mszy świętej. Stajemy zawsze ze wzruszeniem w tym miejscu, bo przy tym Krzyżu nasi dziadkowie i rodzice od kilkudziesięciu lat (w miesiącu maju), wznosili modlitwy do Pana Boga, wierząc mocno we wstawiennictwo i opiekę Matki Najświętszej. Mszę świętą sprawował Ks. Józef Buczyński. Ofiarowaliśmy ją w intencji żyjących i zmarłych mieszkańców zarówno ulicy Blich jak i mieszkańców Ropicy Polskiej. W światowy Dzień Dziecka modliliśmy się w intencji dzieci i młodzieży, aby potrafiły być wierne prawdziwym wartościom i podążać za Jezusem Chrystusem, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. Również członkowie Wspólnoty Stowarzyszenia Rodzin Katolickich od lat uczestniczą w tej Eucharystii, biorąc czynny udział w liturgii słowa poprzez czytanie słowa Bożego, śpiewanie psalmu i modlitwę wiernych. Ks. Józef w homilii nawiązał do patrona dnia – świętego Justyna, męczennika i największego obrońcy chrześcijaństwa II wieku.  Składamy serdeczne „Bóg zapłać” Ks. Józefowi za Eucharystię i wygłoszone Słowo Boże. Oby ono nas umocniło, byśmy szli przez życie pełni wiary, nadziei i miłości. 

Trochę z historii tego miejsca… Krzyż ten stoi obecnie przy ruchliwej drodze, wiodącej z Kopalni na Ulicę Blich. Dawniej to była Ropica Dolna. Został postawiony w 1846 roku ( taka data widnieje na pionowej desce krzyża). Niestety powodu jego ufundowania nie znamy. Rok 1846 to rok rabacji galicyjskiej. Być może upamiętnia on powstanie chłopskie w Galicji. W 1934 roku Ks. Bronisław Świeykowski dokonał generalnej renowacji krzyża. Obecnie również  krzyż został odnowiony, a Ksiądz Józef Buczyński dokonał ponownego jego poświęcenia. Krzyże przydrożne były i są nieodłącznym elementem krajobrazu kulturowego polskiej wsi. Są znakiem przynależności religijnej, miejscem spotkań wiernych, przypominają o historii i ludzkich wydarzeniach. Przy tym krzyżu okoliczni mieszkańcu od kilkudziesięciu lat spotykają się w miesiącu maju, śpiewając litanię loretańską, różnorodne pieśni, zwłaszcza maryjnie oraz modląc się na różańcu w różnych intencjach. „Bogu niech będą dzięki”, że nadal znajdują się osoby które kultywują tę tradycję. Szkoda, że najczęściej w wieku podeszłym, ale przyprowadzają swoje wnuki. Jest więc nadzieja, że tradycja nie zaginie. 

Marta Przewor